Temmuz ayını yarılarken aklımda kalan tek şey var. İlişkilerin, eğitimin, hayata dair her şeyin sadece sevgiden geçmediğini öğrendim. Bize asıl öğretenlerin engeller olduğunu. Engellere karşı geldim oysaki.hep. Onların olmaması için çalıştım. Oysa bakıyorum şimdi, ilerlemeyi sağlayan hep engeller olmuş.

Seni düşünüyorum bazen. Birlikte ilerlediğimizi. Sonra duruyorum. Sonra yeniden yürüyorum. Aklının sınırsızlığı, düşüncelerinin gücü sanki bir avuç toprak gibi düşüyor önüme. Bir filiz canlanabilir mi bu toprakta. Bir ses duyabilir miyiz dersin?

Bilmiyorum ben de. Bildiğim bir şey varsa, iyi düşünmeli insan.