Rüzgarı dinliyorum,
Çocuklarını alıp gezmeye çıkmış.
Bir o yana bir bu yana salınıp duruyorlar.
Pencereleri açıp içeri çağırdım ama,
Şimdi gelirsek çocuklar masanı dağıtır,
Çalışamazsın diye biraz geri çekildiler.
Bahçede ağaçların yaprakları arasında dolaşacaklarmış.
Çocuklardan biri bir yaprağa,
Diğeri diğerine sıçrayıp duruyor.
Yaprakların ağaçla ayrılık zamanı geliyor.
Orda da bir hüzün var.
Hepsi sararmış, ancak öyle canlılar ki,
Sarının öyle bir tanunu taşıyorlar ki,
Yaprak olacaksan böyle yaprak olmalısın.
Sarardığında bile canlılığından taviz vermeyeceksin.